آغاز می شود هر باغ با بهار
آغاز می شود هر برگ با نسیم
هر راه با چراغ
آغاز می شود هر نامه با سلام
هر عشق بی کلام
آغاز می شود هر دیده با نگاه
هر یاد با خدا
به نام عادل یکتا
عرض سلام و ادب و خیرمقدم حضور حاضران فرهیخته و مدعوین گرانقدر، رییس و هیات مدیره ی محترم کانون وکلای دادگستری اصفهان، رییس و اعضای محترم کمیسیون کارآموزی، قضات معظم دادگستری، وکلای سرپرست گرامی، کارآموزان و خانواده های معزز ایشان و تبریک به مناسبت عید بعثتپیامبر مهربانی حضرت محمد امین (ص)، حضور پرمهرتان را در 32 مین مراسم تحلیف کارآموزان وکالت کانون وکلای دادگستری اصفهان ارج نهاده، به نمایندگی از کارآموزان حاضر، مراتب سپاس خود را از همراهی صمیمانه شما اعلام می دارم .
سپاس خداوند حکیم را که سایه ی پرمهرش را بر ما گسترانید و باران دانایی بر وجود تشنه ما بارید و ما را از ظلمت جهل و نادانی به روشنایی معرفت و اگاهی رهنمون شد تا زیر چتر دانش آرام گیریم .خدایی که بر ما منت نهاد و ما را به مسیری رهنمون کردکه همانا مقصد آن رسیدن به نیکوترین صفت او یعنی عدالت است.
نهاد وکالت سرباز عدالت ، پاسدار قانون و حقوق بان مردم است . وکالت به عنوان اولین نهاد مدنی مدافع حقوق مردم همواره ایام به واسطه این رسالت خطیر نقش موثری در مناسبات اجتماعی جامعه داشته و دارد. رسالت وکیل شاید این باشد که با درک این جایگاه گامی در جهت کاهش نزاع ونفرت و خشونت و استقرار صلح و مدارا وامنیت بردارد. و ما که امروز جامه وکالت به تن میکنیم با چنین مسولیتی مواجه هستیم .اماآنگونه که دکتر کاتوزیان پدر فقید علم حقوق فرموده اند در جستجوی عدالت نه جاهی در انتظار است و نه مالی؛محنت به جان خریدن است. حتی خودنمایی و غرور آفت کاروانیان است.باید توشه ای از عشق برداشت و در جذبه ی حق هر زحمتی را به جان خرید. باید از خودی بگذری و در اندیشه ی جمع باشی و با این گفته همصدا شوی که «اگر عدالتی نباشدزندگی به زحمتش نمی ارزد».
در این موقع که می خواهیم به شغل شریف وکالت نائل شویم می بایست همه اندوخته ها و اموزه های علمی و تحصیلی که در این سالها کسب کرده ایم جامه عمل پوشانده ، بیش از پیش متصف به اوصاف علم، عدالت و امانتداری شویم که با وجود این اوصاف است که امکان استیفای حق میسر خواهد شد و شهروندان جامعه می توانند با خاطری آسوده احقاق حقوق خود را به دست کسانی بسپارند که امانتدار اعتماد آنانند.بنابراین شایسته است که به حرفه وکالت تنها به عنوان حرفه ای برای کسب معیشت نگاه نکرده بلکه آن را تعهدی اجتماعی نیز بپنداریم.
نا گفته پیداست انجام این مسولیت خطیر یعنی پاسداری از قانون و صیانت از حقوق مردم در پرتو وجود نهادی مستقل و مدنی امکان پذیر بوده که بتواند با اراداه کامل و اعتماد به نفس به عنوان مجموعه ی منسجم و مستقل ضامن احقاق حقوق مردم و دادرسی عادلانه باشد زیرا به همان اندازه که ستون اساسی دادرسی عادلانه و منصفانه استقلال دادرسی است به همان میزان استقلال وکیل و نهاد ناظر بر وکلا حائز اهمیت است .و صد البته در نظام صنفی خودمان –کانون وکلای دادگستری- نیاز به حس یگانگی ،انسجام و وحدت بیشتری احساس می شود اینکه وکیل و کارآموز کانون وکلا ،این نهاد را به معنای واقعی کلمه خانه ی خود بداند و نسبت به آن احساس تعلق و مسئولیت داشته باشد.که این انتظار ماست از خود ما.
امید انکه مناسب ترین و کارآمدترین قوانین و رویه ها بر نظام صنفی کانون وکلا حاکم باشد.
شایسته است در پایان دوره ی کاراموزی خویش از تمام کسانی که راهنما، مشوق و معلم ما بوده اند به نمایندگی از همه ی دوستان و همکارانم قدردانی نمایم، باشد که تقدیری باشد از زحماتشان:
از پدران ومادران صبور، مهربان و عزیزمان که همواره مشوقمان بودند و لغزش هایمان را با رافت و بزرگواری خویش بخشیدند و پیشرفتهایمان را حمایت کردند. امروز، اینجا،امیدواریم باعث افتخارتان باشیم.
از وکلای سرپرست بزرگوارمان که الفبای وکالت را به ما آموختند، بی تجربگی هایمان را با سعه ی صدر تحمل کردند و بر تجربیاتمان افزودند.شخصیت و رفتار حرفه ای شان الگو و راهنمایمان شد و افتخار کردیم که در این دوره ی دو ساله زندگی، کارآموزشان بودیم. امروز اگر اینجاییم حاصل زحمات شماست. سپاسگزاریم.
خرسند خواهم شد اگر اجازه داشته باشم خاصه از وکیل سرپرست خود تشکر ویژه داشته باشم.که هر انچه که امروز از وکالت آموخته ام از اموزه های علمی و اخلاقی ایشان است.
تشکر و قدردانی ویژه از کانون وکلای دادگستری اصفهان، ریس و هیات مدیره محترم کانون و کمیسیون معزز کارآموزی که زحماتشان جهت بالا بردن سطح دانش وکالت و آموزش رفتار حرفه ای کاراموزان ستودنی بوده و هست.قدردان زحماتتان هستیم.
در پایان از تمامی حضار محترم، خانم ها و آقایان ارجمندی که با حضور گرمشان موجب غنای گردهمایی ما شده اند تشکر و قدردانی می نمایم.
سخن را با شعر شیوای حکیم ابوالقاسم فردوسی به پایان می برم که می فرماید:
فریدون فرخ فرشته نبود به مشک و به عنبر سرشته نبود
به داد ودهش یافت او فرهی تو داد و دهش کن فریدون تویی
