امتیاز مثبت

تاریخ انتشار : يکشنبه ۷ دی ۱۳۹۳ ساعت ۰۸:۵۷

کد مطلب: 825

کارگاه آموزشی کارآموزان وکالت در تاریخ ۲۲/۸/۹۳ با سخنرانی دکتر محمد مهدی الشریف، عضو محترم کمیسیون کارآموزی و هیأت علمی دانشگاه، با موضوع مسائلی پیرامون بخشش مهریه تشکیل شد. اهم مباحث مطروحه به منظور دسترسی علاقمندان ارائه می شود:

سؤال مورد بحث : آیا بخشش مهریه با سند رسمی در قبال یک شاخه نبات با وجود اقرار قبلی زوجه مبنی بر دریافت شاخه نبات مذکور و انکار بعدی این مسأله، قابل رجوع می باشد یا خیر ؟

مقدمه اول: مکانیسم سقوط تعهد در دو مبحث هبه دین و ابرا متفاوت است و در واقع آنچه در هبه دین سبب سقوط تعهد است، مالکیت مافی الذمه می باشد.

مقدمه دوم: طبق ماده ۸۰۶ قانون مدنی هبه دین به مدیون، یک هبه لازم است منتهی قبض در آن شرط می باشد و قبض در صورتی که دین، مالی کلی باشد بدین گونه صورت می گیرد که در واقع آنچه بر ذمه مدیون قرار دارد، توسط خود مدیون مقبوض شده و گویا از قبل در قبض خود مدیون می باشد فلذا هبه دین به غیر مدیون ممنوع است چرا که قبض در هبه دین به مدیون تنها از جانب خود مدیون امکان پذیر است که آن هم یک امر خارجی نیست.

با توجه به دو مقدمه ذکر شده، در پاسخ به این سؤال با دو ماده مواجهیم ؛ از طرفی ماده ۸۰۶ قانون مدنی که مقرر داشته: "هرگاه داین طلب خود را به مدیون ببخشد، حق رجوع ندارد."و از طرف دیگر ماده ۸۰۳ قانون مدنی که مقرر داشته: "بعد از قبض نیز واهب می تواند با بقای عین موهوبه از هبه رجوع کند" .... و در بند دوم آن اینگونه آمده است: "در صورتی که هبه معوض بوده و عوض هم داده شده باشد." حال ترجیح با کدام یک از این مواد می باشد ؟
با مداقه در صدر ماده ۸۰۳ قانون مدنی متوجه می گردیم که این ماده مربوط به زمانی است که بحث عین خارجی مطرح باشد و نه مال کلی؛ در واقع در هبه مال کلی از جمله در مورد مهریه ذکر شده در سؤال فوق، چون دین بر ذمه مدیون بوده، بعد از هبه دین،مدیون مالک ما فی الذمه خود می گردد و در واقع دیگر عین موهوبه ای باقی نمی ماند که مشمول صدر ماده ۸۰۳ قانون مدنی گردد فلذا بحث رجوع منتفی می باشد و استناد به ماده ۸۰۳ قانون مدنی در این خصوص اشتباه است و در واقع حتی اگر ثابت شود که شاخه نبات دریافت نگردیده، تأثیری در اصل موضوع ندارد.
گزارش : کلارا آقایی